Jak dobrze mieć świadomość, że się nie jest pępkiem świata, że się nie jest niezbędnym by świat mógł istnieć. Jak dobrze mieć świadomość przemijalności. I tego, że nic nie trzeba. Bo wszystko przeminie na tym świecie. Wszystko.
Oddychać razem z trawą i być odpowiedzialnym za to co jest w moim ręku, na tyle na ile mam możliwości.
Nic poza tym.
